چه کنم؟ آتشی افتاده به جانم، چه کنم؟            آتش از آب دو چشمم ننـشانم چه کنم؟

با حضور تو، به من خانه نشینی سهل است            گر نمانی تو و من بی‌تو بمانم، چه کنم؟

تو در این شهر، فقط در به رخم باز کنی            »ای همیشه نگرانم، نگرانم چه کنم؟«

زرِهم پشت ندارد، به تو پشتم گرم است            بی‌سپر بعد تو با خصم گرانم چه کنم؟

گوشۀ خانه، من و چار جگر گوشۀ تو            غم ز شش سمت گرفته به میانم چه کنم؟

در ره مسجد و خانه به زمین می‌خوردم            از همان موقع شده ورد زبانم چه کنم؟

من که هرکس گره ای داشت کمک از من خواست            گره ای خورده به کارم که ندانم چه کنم؟

زود ای عمر علی می‌روی از دست علی            بی‌تو بر ماندن خود نیست گمانم، چه کنم؟